niestety na tych protestach propalestyńska grupa została zaatakowana i przez policję i przez protestujących 😂 sami nie wiedzą przeciw czemu protestują idioci https://www.instagram.com/reel/C2Xv-jKsKyF/

Jeśli AJ jest kompletnie skreślona, to kogo czytasz?

https://en.wikipedia.org/wiki/Die_Antwoord#Controversies

Czy oni nie są oskarżani o znęcanie się nad dzieckiem, molestowanie seksualne i różnego rodzaju przemoc przez kilka osób?

odpowiedz jest dosc prosta, nie znam Dymka:P znam Grondecka i Outriders. poczytam wiecej jak bede miala chwile.

organizatorem jest Dymek z tego co widze

jakbym chciała, to bym użyła:P ale tak

Jest choć trochę politycznie zaangażowany i pokazuje wsparcie dla społeczności LGBT, wystarczy:P To samo z Gargamelem. Co z tego, że obaj mają poglądy liberalne i jeden jeszcze niedawno promował NFT. Szczerze to chyba po prostu wynika z tego, że nie mamy lewicowych twórców, więc skala się przesuwa.

Dołujące, że takie sprawy są omawiane przez ludzi typu Wardęga, którzy nie mają narzędzi i wiedzy, żeby to poprawnie przedstawić i stoją za projektami typu Goats. Albo typa, który ma 21 lat i zero pojęcia o psychologii albo socjologii zjawiska. Dobrze, że to nagłaśniają. Słabe, że dla wielu dzieciaków to pewnie będzie jedyny komentarz do sprawy, na jaki trafią.

JC: Niektóre elementy jej programu odpowiadają potrzebom klasy robotniczej, jak np. kredyt z zerowym oprocentowaniem na zakup domu. Ale ona nie wie, jak je sfinansować.

De facto proponuje program skrajnie liberalny pod względem gospodarczym, jak np. przywrócenie podatku majątkowego, ale tylko od majątku finansowego, i zniesienie go od majątku nieruchomego. Co zresztą się dobrze składa, bo rodzina Le Pen posiada duży zamek…

TP: Jej elektorat nie ma złudzeń w kwestii poprawy swojej sytuacji ekonomicznej po jej dojściu do władzy. Nie pokłada też wielkich nadziei w jej programie socjalnym. Gdyby istniał entuzjazm dla nowej oferty politycznej RN, bylibyśmy świadkami oszałamiającej frekwencji. Tymczasem w 2022 r. spadła ona poniżej 50 proc., najniżej od 200 lat. Ci ludzie po prostu dają znać, że są rozczarowani.

Co więcej, blokowi narodowemu brakuje programowej spójności. Nawet jeśli Le Pen doszłaby do władzy, nie byłaby w stanie stworzyć trwałej większości.

Dlatego twierdzimy, że sytuacja lewicy nie jest tak beznadziejna, jak się to przedstawia w mediach, gdzie na okrągło słyszymy, że klasa robotnicza porzuciła ją na rzecz skrajnej prawicy. Jej baza wyborcza nadal istnieje. I jest bardziej wewnętrznie spójna niż prawica.

JC: To nie znaczy, że całkowicie zwalniamy lewicę z odpowiedzialności za utratę elektoratu wiejskiego. Problem sięga jeszcze Marksa, który rolnikom miał za złe ich drobnomieszczańskie aspiracje do własności. Lewica nadal krytykuje własność, dziś jednak używając argumentów ekologicznych.

Krytykujemy np. właścicieli podmiejskich domków za uporczywe jeżdżenie do pracy samochodami. Tymczasem nie ma transportu publicznego, z którego mogliby skorzystać! A oni i tak zanieczyszczają środowisko znacznie mniej niż uprzywilejowane klasy miejskie latające samolotem na weekendowe city breaks po całej Europie. 

Skoro kwestie społeczno-ekonomiczne mają tak ogromne znaczenie w decyzjach politycznych Francuzów, jak wytłumaczyć fakt, że debatę publiczną zdominowały kwestie tożsamościowe oraz imigracja?

JC: To w dużej mierze kwestia prywatnych mediów, które narzucają retorykę. Nadają bez przerwy na temat braku bezpieczeństwa, problemów imigracyjnych, niepowodzeń integracji. Wobec siły przekazu telewizji CNews, Canal+ i C8, radia Europe1, tygodnika „Paris-Match" i „Le Journal du Dimanche", nie sposób ignorować rosnącego wpływu Vincenta Bolloré, bilionera i głównego udziałowca koncernu Vivendi, na francuskie media. To on doprowadził do wyścigu pomiędzy 24-godzinnymi kanałami informacyjnymi, które przejęły tę tematykę, a także promował agendę skrajnie prawicowego Erica Zemmoura.

Wyniki naszych badań napawają nas jednak optymizmem. Jeśli bowiem byłoby prawdą, że ludzie głosują na ultraprawicę powodowani afektem, gdyż stali się nieufni, nieszczęśliwi i nie lubią swoich sąsiadów, trudno byłoby znaleźć na te kwestie kulturowo-tożsamościowe rozwiązanie polityczne. Natomiast problemy społeczno-gospodarcze da się rozwiązać. Nie jest to łatwe w kontekście zadłużenia i inflacji. I wymaga wyjścia z lenistwa intelektualnego. 

Weźmy początek nowego roku szkolnego. W ogromnej liczbie szkół brakuje nauczycieli, 54 proc. uczniów nie dojada z powodu biedy, a wielu rodziców nie stać na kupienie dzieciom wyprawki szkolnej. Natomiast dyskusja wokół edukacji obecnie obraca się jedynie wokół zakazu noszenia abai w szkołach [luźnych, długich okryć używanych przez niektóre muzułmanki]. To stanowi polemiczną dywersję: małym kosztem tworzymy zastępczy konflikt i w ten sposób unikamy rozwiązywania problemów strukturalnych.

Imigracja to temat, w którym uchwalono w ostatnich latach najwięcej aktów prawnych. Co to oznacza? Albo że francuski parlament robi byle co, a proponowane rozwiązania są zawsze błędne. Albo że idzie na łatwiznę i kreuje wroga, na którego łatwo zrobić nagonkę.

Jak należy rozumieć niepokojący wzrost ilości ludzi, którzy nie głosują – ponad 46 proc. w wyborach parlamentarnych w 2022 r.?

JC: Nigdy Francuzi nie głosowali tak niechętnie jak teraz. Z sondaży wiemy, że biedni głosują rzadziej niż bogaci. Ale wyjaśnialiśmy to brakiem wykształcenia bądź zainteresowania demokracją.

Jeszcze w latach 1950-80 najbiedniejsze gminy głosowały liczniej niż te najbogatsze. Ubodzy przestali głosować zatem nie ze względu na swoją sytuację ekonomiczną, lecz z powodu niezadowolenia z dostępnej oferty politycznej i rozczarowania oportunizmem rządzących. Dojście Emmanuela Macrona do władzy zburzyło tradycyjny podział władzy we Francji między prawicą i lewicą.

TP: Macron wygrał wybory dzięki najbardziej burżuazyjnemu elektoratowi w dziejach Francji. Sądzimy, że to właśnie polaryzacja głosów na miejskie i wiejskie pozwoliła jego dość elitarnemu blokowi centralnemu dojść do władzy na bazie dyskursu: ja albo skrajności, ja albo chaos.

Ten liberalno-postępowy blok rządzi teraz poprzez etykietowanie obu pozostałych bloków - społeczno-ekologicznego i narodowo-patriotycznego - jako populistycznych, antyrepublikańskich, oraz stawianie znaku równości między dwiema skrajnościami.

Tak już było w latach 1848-1910. I lekcja historyczna jest taka, że ten trójblokowy system jest kruchy. Głównie dlatego, że blok centralny szybko napotyka oskarżenia o społeczny egoizm. Dotykają go też skandale finansowe, co znacznie go osłabia. Stąd m.in. zarzuty wobec Macrona, że jest „prezydentem bogaczy". Istnienie trzech głównych opcji ideologicznych nie jest jednak sprzeczne z demokracją.

JC: Odkąd Macron doszedł do władzy, mieliśmy rewoltę „żółtych kamizelek", najdłuższe strajki w historii Francji, historycznie niską frekwencję wyborczą. A reforma emerytalna została przyjęta wbrew opinii 75 proc. społeczeństwa.

Jasne, rząd nadal rządzi. Jednak jeśli chodzi o postęp społeczny i demokratyczny, to się cofamy. Nie dlatego, że ci, co sprawują obecnie władzę, są niekompetentni. Ale że robią to bez mechanizmów gwarantujących równowagę polityczną. Odmawiają naprzemienności, która pozostaje podstawą demokracji.

TP: Historia nas uczy, że dla demokracji ważna jest rywalizacja między lewicą a prawicą, które są złożonymi konstrukcjami historycznymi i politycznymi, łączącymi często rozbieżne aspiracje. Demokracja polega na naprzemienności między tymi blokami. A nie na walce obozu rozsądku z obozem szaleństwa.

Wywiad przeprowadzono wraz z Joëlle Meskens z „Le Soir", Martiną Meister z „Die Welt", z Anaïs Ginroi z „La Repubblica" i Alainem Rebetezem z „La Tribune de Genève" w ramach współpracy „Wyborczej" z czołowymi europejskimi dziennikami (LENA).

Imigracja to temat, w którym uchwalono w ostatnich latach najwięcej aktów prawnych. Co to oznacza? Albo że francuski parlament robi byle co, a proponowane rozwiązania są zawsze błędne, albo że idzie na łatwiznę i kreuje wroga, na którego łatwo zrobić nagonkę.

„Historia konfliktu politycznego. Wybory i nierówności społeczne we Francji" to licząca blisko tysiąc stron książka, o której obecnie głośno nad Sekwaną. Autorami są ekonomiści Thomas Piketty i Julia Cagé. Ich teza: to wcale nie kwestie związane z imigracją, religią czy tożsamością mają we Francji nadrzędne znaczenie.

Piketty jest specjalistą w dziedzinie nierówności ekonomicznych w paryskiej Wyższej Szkole Nauk Społecznych (EHESS). Jego „Kapitał w XXI wieku" (2013), sprzedany w ponad 2,5 mln egzemplarzy na całym świecie, był pierwszą publikacją w stuletniej historii naukowego wydawnictwa Harvard University Press, która trafiła na szczyt listy bestsellerów „New York Timesa". Natomiast Julia Cagé to wykładowczyni ekonomii politycznej w Science Po, laureatka Prix du meilleur jeune économiste 2023 (przyznawanej przez niezależny think tank Cercle des économistes i dziennik „Le Monde"), jest autorką „Ceny demokracji" (2020).

Francja Marine Le Pen populizm skrajna prawica

---

Analiza protokołów wyborczych z 36 tys. francuskich gmin od Wielkiej Rewolucji po 2022 r. zajęła wam pięć lat. Co z niej wynika?

Thomas Piketty: Pozwoliły nam wykazać błędność poglądu, że dzisiejsze konflikty polityczne wynikają z kryzysu demokracji, ścierania się społeczności o odmiennej tożsamości, powszechnej utraty zaufania lub dominacji tzw. postprawdy.

Julia Cagé: Więcej: analiza protokołów z ostatnich 250 lat wykazała, że czynniki geospołeczne nigdy wcześniej nie były tak ważne, jak obecnie. Wyjaśniają motywy aż 70 proc. oddanych głosów w ostatnich wyborach, podczas gdy w 1848 r. - tylko 30 proc. To dowodzi, że kwestie tożsamości, wyznawanej religii czy istnienia we Francji imigracji mają marginalne znaczenie w momencie oddawania na daną partię głosu.

TP: Przy określaniu przynależności do klasy społecznej, braliśmy pod uwagę średni dochód w danej gminie, rynek nieruchomości, odsetek właścicieli domów i udział mieszkańców w systemie produkcyjnym, czyli zawód, dyplom i rodzaj zatrudnienia. W korelacji z tą miejscową tkanką społeczną i gospodarczą analizowaliśmy głosy oddane w miastach, na wsiach, na przedmieściach i w metropoliach. Konflikt polityczny, o którym piszecie w nowej książce, ma dwa nakładające się na siebie wymiary. Jeden – geograficzny – pomiędzy wiejską i miejską Francją, i drugi – społeczny – dotyczący nierówności.

TP: W dłuższej perspektywie obszary wiejskie głosują bardziej na prawo niż miejskie. Ale przez większość XX w. partiom lewicowym udało się przekonać miejską i wiejską klasę robotniczą, że to, co ich łączy, jest ważniejsze niż to, co ich dzieli. I dopiero w ciągu ostatnich 30 lat pojawiła się między nimi przepaść.

Liczniejsi niż robotnicy, a zarabiający od nich mniej pracownicy usług miejskich - kasjerzy, sprzątaczki, osoby zatrudnione w gastronomii - nadal głosują na lewicę. Natomiast klasa robotnicza, mieszkająca dziś głównie na prowincji, poczuła się porzucona przez cyklicznie zmieniające się u władzy lewicę i prawicę.

To często ludzie niezbyt bogaci, ale też nie najbiedniejsi, właściciele swoich domów przywiązani do idei, że doszli do tego własną ciężką pracą. Głosując na ultraprawicowe Zjednoczenie Narodowe (RN) wyrażają swoje poczucie opuszczenia w kontekście braku usług publicznych w obszarach wiejskich, deindustrializacji i wynikającej z niej utraty pracy. Ich los praktycznie się nie poprawił przez 40 lat. Myślą, że czas dać szansę ugrupowaniu, którego u władzy nigdy nie było.

Wszystkie nasze dane sugerują, że popularność Marine Le Pen - a z 37 proc. opinii pozytywnych to dziś druga najbardziej lubiana polityk we Francji - wynika z tego poczucia porzucenia społeczno-ekonomicznego, a nie z poparcia dla jej antyimigranckich idei. A więc baza wyborcza francuskiej skrajnej prawicy to dziś…?

TP: Założony przez Jean-Marie Le Pena w 1974 r. Front Narodowy [dziś Zjednoczenie Narodowe, RN] zdobył głosy wiejskiej klasy robotniczej niejako przez przypadek. Początkowo głosowała na niego raczej mieszczańska klasa średnia, niechętna imigrantom, zwłaszcza bezpośrednim kontaktom z nimi. Jednakże część tego elektoratu przejęła tradycyjna prawica. Przyczynił się do tego m.in. gaullista Jacques Chirac swoim przemówieniem jeszcze w 1991 r. o „hałasie i zapachu obcokrajowców", a także Nicolas Sarkozy, wówczas szef MSW, nazywając w 2005 r. młodych ludzi z podparyskich przedmieść „szumowiną, którą należy zmyć szlauchem".

Decydujące było referendum europejskie w 2005 r. To wtedy robotnicy zamieszkujący obszary wiejskie zdecydowanie zagłosowali przeciw bardziej zintegrowanej Europie - z powodów ekonomicznych. Nie spodobało im się, że po dojściu do władzy Sarkozy poprzez Traktat Lizboński i na drodze parlamentarnej przeforsował to, co oni odrzucili. I przerzucili swoje głosy na skrajną prawicę.

RN zagospodarowało sobie dostępny od 2007 r. elektorat, choć historycznie nie o to im chodziło. Ale się dostosowali. Marine Le Pen zrozumiała potencjał tego elektoratu dawno temu.

https://twitter.com/marutvanian/status/1704212607933030582

:(

No rzadowi w Tunezji juz chyba mocno wjechalo "great replacement", co jest absurdalne biorac pod uwage, ze 10% ich populacji jest czarnoskora.

Wyborcza pisala troche o Tunezji w tym roku, wiec nie zwrocilam uwagi, pewnie nie kazdy artykul bedzie glebiej to analizowal. Tu troche wiecej o rasizmie https://wyborcza.pl/7,75399,29559225,tunezja-fala-przemocy-wobec-czarnych-po-rasistowskiej-przemowie.html

Stanie się to prędzej czy później, powinniśmy dostosować prawo odpowiednio. ale w tym przypadku to raczej było oczywiste i powinni to oznaczyć. widziałam, że zrobili to dopiero po kilku godzinach i to jest słabe.

Nie widzę problemu, jeśli to odpowiednio oznaczą

Tysiące ofiar, pojebane. Oczywiście zdążyli się już wyprzeć.

https://en.wikipedia.org/wiki/Cattle_theft_in_India" It is widespread in India, with some estimates stating that over a million cattle are smuggled every year" więc poważna sprawa, ale bardziej tu chodzi o napięcia jeszcze nakręcane przez prawicowych polityków. Ostatnio też w Manipurze umarło ponad 100 osób i Modi też się nie spieszył z reakcją

Cała twórczość Kae jest zajebista, ta plyta szczególnie. Mój ulubiony kawalek to https://www.youtube.com/watch?v=aRULtXn6W0s

Nie wiem, jakoś nie widzę dużego zagrożenia tutaj. Trochę nowych trików do phishingu, ale żadnego większego wektoru ataku.

Jeden na wiecach ONR, ze znakiem falangi na ramieniu, krzyczał: "Ukraińcy, won z Polski!". Drugi udostępniał swą knajpę kapelom związanym ze sceną neonazistowską. Teraz organizują niedzielny marsz w obronie Jana Pawła II we Wrocławiu.

Marsz ma przejść ulicami Wrocławia w niedzielę, 2 kwietnia. Ma być reakcją na "zniesławienia pamięci św. Jana Pawła II". To część obchodów "dni papieskich" na Dolnym Śląsku, które organizują wspólnie archidiecezja wrocławska oraz diecezje legnicka i świdnicka.

Sam marsz jest jednak organizowany nie przez instytucje kościelne, a przez stowarzyszenie Wrocław dla życia i Fundację Vivo.

Wrocław dla życia - wspólnie z Młodzieżą Wszechpolską - w październiku ubiegłego roku organizował tzw. Marsz dla Życia. Uczestnicy promowali małżeństwo jako związek zarezerwowany wyłącznie dla par heteroseksualnych; manifestowali też w imieniu "obrony życia" nienarodzonych dzieci. Oba marsze łączy osoba jednego z organizatorów - Łukasza Burzyńskiego. "Pragniemy pokazać Wrocławiowi, że mieszkają w nim ludzie opowiadający się za życiem, za tradycyjnym modelem rodziny" - mówił podczas Marszu dla życia. Marsz w obronie Jana Pawła II. Tradycyjny model rodziny i bezradność papieża

Gdy teraz na łamach katolickiego "Gościa niedzielnego" zapowiadał marsz papieski, tłumaczył z kolei: - Ciężko, żeby nie bolał nas bezmyślny osąd oparty na jednym, wybitnie nierzetelnym materiale. W naszym przekonaniu celem mediów jest uderzenie w papieski autorytet.

Burzyński opisuje się jako "społecznik, publicysta". Jest redaktorem kwartalnika "Civitas Christiana" i członkiem Katolickiego Stowarzyszenia Civitas Christiana. Publikuje też na łamach "Nowych Kształtów". Tam właśnie polemizował z reportażem "Maxima Culpa. Co kościół ukrywa o Janie Pawle II" Ekke Overbeeka, który w swoim śledztwie dowodzi, że Karol Wojtyła wiedział o pedofilii wśród księży, zanim został papieżem.

"Winą, którą obarcza się papieża Polaka jest niemal wyłącznie bezradność" - pisze jednak Burzyński. I dodaje, że Wojtyle "mogło zabraknąć determinacji i pomysłów na rozwiązanie problemów, ale może też i czasu i możliwości".

ONR-owiec przeciw Ukraińcom. Kim jest organizator Marszu Pamięci Jana Pawła II

Burzyński związany jest też z Obozem Narodowo-Radykalnym. Brylował na manifestacji we wrześniu 2018 roku, gdy ONR protestował przeciw obecności Ukraińców we Wrocławiu.

• Gdy chcemy skorzystać z usług, jak sklepy, banki, ubezpieczalnie i inne instytucje, nie możemy wtedy często porozmawiać po polsku. Pracodawca nie zgodzi się na podwyżki, bo może sobie znaleźć tańszego pracownika z Ukrainy - czytał z kartki Burzyński na wrocławskim Rynku, występując w imieniu ONR. Na ramieniu miał opaskę z falangą.

Twierdził też, że "zdecydowana większość mieszkańców Wrocławia jest przeciwna ekspansji tej mniejszości" (choć nie podał na potwierdzenie swoich słów żadnych danych).

• Ukraińcy, won z Polski. Won z Wrocławia do siebie na Ukrainę. Dbajcie o swój naród i swoją ojczyznę, którą zostawiliście w wojnie, problemach politycznych i ekonomicznych. Wstydźcie się za to. Nikt was w Polsce i we Wrocławiu takich tchórzliwych nie chce. Polska dla Polaków! - krzyczał Burzyński.

Rok wcześniej brał udział w akcji ONR i kibiców Śląska Wrocław. Razem z Justyną Helcyk - oskarżaną o nawoływanie do nienawiści kierowniczką dolnośląskiej brygady ONR - spotkali się na Promenadzie Staromiejskiej, by złożyć hołd Witoldowi Pileckiemu. Pretekstem była fotografia, na której młodzi ludzie pozują z cmentarną kokardą przy pomniku rotmistrza.

• W naszej kulturze ważny jest szacunek do bohaterów, ale przede wszystkim do osób zmarłych. Tutaj nie tylko zbezczeszczono pomnik bohatera, ale też dopuszczono się zbezczeszczenia pamięci o osobie zmarłej - mówił Burzyński podczas konferencji. I dodawał, że winni "powinni ponieść konsekwencje". Organizator marszu w obronie Jana Pawła II: "Biała, katolicka i normalna Polska jest z Tobą!"

Burzyński stanął też w obronie Helcyk, która podczas manifestacji nacjonalistów przeciw muzułmanom w 2015 roku krzyczała: "Oni [muzułmanie – przyp. red.] uważają, że białe kobiety niemuzułmańskie trzeba gwałcić! Biała Europa zmierza ku upadkowi. Rządzą nami żydowscy imperialiści, a przybysze wyrżną nas wszystkich w pień! Przyjadą po dzieci, staruszki i wszyscy będziemy bez głów! Nie pozwolimy, by islamskie ścierwo zniszczyło naród Polski!".

Prokuratura oskarżyła ją wówczas o nawoływanie do nienawiści wobec imigrantów i muzułmanów.

"Proces Justyny Helcyk jest procesem stricte politycznym i opiera się na zasadzie, że niepokorną rybę trzeba zabić, żeby płynęła z prądem jak zdechłe" - pisał w liście do ONR-owskiego serwisu kierunki.info.pl.

Mowę nienawiści Burzyński nazwał "mitycznym" argumentem w ramach politycznej poprawności, który ma służyć do stworzenia "człowieka służącego bezsensownej ideologii niemającej żadnego podparcia naturalno-moralnego".

 Na koniec swojej rozprawki podkreślił: "Justyna trzymaj się! Biała, katolicka i normalna Polska jest z Tobą!" 

Burzyński protestował też przeciw nierzetelnym - jego zdaniem - relacjom z wrocławskich obchodów wybuchu powstania warszawskiego w 2015 roku. Narodowcy i kibole Śląska Wrocław odpalili na pl. Dominikańskim ponad 70 rac, odśpiewali hymn i wykrzyczeli "Zawsze i wszędzie policja jeb... będzie". Burzyńskiemu szczególnie nie podobało się słowo "zadyma", które powtarzali dziennikarze opisując zablokowane i zadymione racami skrzyżowanie.

"Dla nas staje się źródłem frustracji sytuacja, gdy niezależnie od tematyki podejmowanych przez nas inicjatyw zawsze jesteśmy posądzeni o ekstremizm" - napisał wówczas w liście otwartym. Organizatorzy Marszu Pamięci Jana Pawła II. Tajemnicza fundacja Vivo

Drugi z organizatorów marszu w obronie Jana Pawła II to Fundacja Vivo (wcześniej - Idzie Jezus). Nie ma strony internetowej ani profilu na Facebooku, jedyny ślad to wpis w Krajowym Rejestrze Sądowniczym. Została założona w 2001 roku, a jej jednoosobowy zarząd reprezentuje 63-letnia Iwona Barbara Kubicz-Ludkowska. Jako siedzibę wpisano ul. Jugosłowiańską 65D we Wrocławiu.

Jak wynika z danych KRS, Kubicz-Ludkowska jest powiązana jeszcze z dwiema firmami, które mają działać pod tym adresem - I.Matus oraz Inteko. W dokumentach obu tych firm pojawia się także mąż Kubicz-Ludkowskiej, Bogdan Ludkowski.

To wrocławski biznesmen, kiedyś wiceprezes Śląska Wrocław, a później założyciel znanej deweloperskiej firmy Intakus (przekształcona w spółkę akcyjną CFI Holding SA Ludkowski).

"Kręgosłup moralny, który daje wiara, jest potrzebny również w biznesie. Jeśli przestrzega się Dekalogu w życiu osobistym i rodzinnym, to i w świecie gospodarczym" - mówił w rozmowie z "Gościem Niedzielnym". 

I tłumaczył, że nazwę Intakus wziął od łacińskiego słowa intactus, co oznacza "nieustępliwość". W logo firmy umieścił krzyż.

"Niektórych takie przywiązanie do wiary może razić, innych przeciwnie. Skoro jednak żyjemy w czasach, gdy toczy się wojna o obecność krzyży w przestrzeni publicznej, w ten sposób manifestujemy dyskretnie nasz światopogląd" - mówił dziennikarzowi "Gościa Niedzielnego".

Wielokrotnie angażował się w prawicowe inicjatywy we Wrocławiu - działał m.in. na rzecz prezydenckiej kandydatury Grzegorza Brauna i współpracował z Januszem Korwin-Mikkem. Dawniej członek UPR, w wyborach parlamentarnych w 2019 roku startował z list komitetu wyborczego Konfederacja Wolność i Niepodległość (nie zdobył mandatu), a rok później wspierał Krzysztofa Bosaka.

Nie ma to jak odciąć dzieci od wsparcia, ochrony przez przemocowymi rodzicami i kontaktem z rówieśnikami, którzy ich rozumieją.

https://twitter.com/sajdoor/status/1613121434884214784 @harcesz czytales?:)

thx. domyslam sie i czekam az to wszystko jebnie. niestety, bo lubie Twittera, trzeba bedzie listy przenosic

Ciekawe. Ale może to też oznaczać, że development zajmuje więcej czasu. W każdym razie z mojego doświadczenia osoby na stanowiskach managerskich trochę się wdrażają i ich pierwsze decyzje są rzeczywiście kadrowe. Wiem, że Elon jest pojebany, ale nie doszukiwałabym się jego roli w każdej zmianie, którą wprowadzili przez ostatnie dni.

Natomiast chyba rzeczywiście moderacja zniknęła z Twittera?

nie w samej platformie:) zmiany na dużych stronach tego typu wymagają jednak trochę więcej czasu niż 1-2dni

Naprawdę myślicie, że Musk wprowadził jakiekolwiek zmiany w działaniu platformy przez jeden dzień?

No tak, ale Ty mowisz o wydawaniu danych na prosbe sluzb, to sie ma nijak do masowego przechwytywania, kazdy taki case przechodzi swoja sciezke prawna. Chodzi mi o to, ze z poziomu ISP raczej nie dostaniesz cleartextu i ja tu raczej mam na mysli TLS niz e2ee.

Systemy rekomendacji YT tez sa karmione. Na tiktoku pewnie jest podobnie, ale na YT powstalo wiele siatek targetowanych konkretnie do dzieci: filmiki z postaciami z bajek, ktore zawieraja tresci erotyczne, mnostwo hazardu kierowanego do nastolatkow itp itd. Trudno mi porownywac do tiktoka, bo nie znam tej spolecznosci, ale kultura YT w niektorych bańkach zaczela byc naprawde przerazajaca

"dziennikarstwo":D

Próbowałam się doczytać co to w ogóle znaczy, co jest w tych 93%, ale brzmi dokładnie jak reklama narzędzia bez żadnych sensownych metryk. Ktoś chyba zapomniał o istnieniu szyfrowania.

Bardziej chodziło mi o 3rd party (widgety na innych stronach), a nie popularność samej aplikacji.

Jeśli chodzi o dzieci - no niestety, tak samo jest z YT. Większość dzieci zostawia się teraz z przypadkową playlistą wlaczona na yt w ramach zabawy. To pokolenie bedzie mialo calkiem nowe choroby cywilizacyjne;/

no w polskim, bo po polsku to napisałeś

Wchodzić na górę to chyba akurat słaby przykład masła maślanego:D

Nie bardzo rozumiem sensu tych komentarzy typu "szok i niedowierzanie" i jeszcze tagowanie mnie, żebym zobaczyła, że naprawdę nie jesteście zaskoczeni. Ale jeśli to takie trudne, to wyjaśnię. Tworzenie i udostępnianie takich raportów jest bardzo ważne, bo:

1. To, że coś tam wiemy i się domyślamy że tiktok to źródło całego zła nie jest żadnym konkretem. Badania, statystyki i konkretne przykłady są częścią procesu pozbywania się tego gówna z internetu.
2. Wiedza o tym, że pixele istnieją to jedno. Ale w artykule jest więcej szczegółow, np jakie dane są wysyłane. Niektórzy ludzie są bardziej dociekliwi i lubią sobie poczytać.
3. To, że wiemy nie oznacza, że nie można o tym mówić (naprawdę to trzeba tłumaczyć? o.O). Kolejne raporty, artykuły, szczegóły i nagłaśnianie dają bardzo dużo. Wyszedł niedawno raport o cenzurze Palestyńczyków na FB - niby wiemy, ale to dalej super ważne.
4. Wy wiecie, ale może wasza rodzina, znajomi i randomy w internecie nie wiedzą? To jest naprawdę świetne źródło, żeby im podrzucić. Dodatkowo są tam wskazówki o tym, jak się możemy przed tym bronić.

Strony mogą wchodzić w "interakcje" między sobą na różne sposoby. Obrazek może mieć src z zewnętrznej strony, javascript, fonty itp tak samo. Strona może też mieć iframe. I tak jak mówisz, można wysłać XHR o jakiś zasób. Ostatecznie wszystko to wygeneruje request do innej strony, np. tiktoka. Tiktok w odpowiedzi może ustawić ciasteczko, tak jak @dreiwert@szmer.info już napisałx. Brzmi magicznie, ale wcale nie jest:)

niespodzianką dla autorów raportu jest to, że tiktok jest już tak rozpowszechniony

Niezastąpionx Kae <3